Sophie (11 weken) drinkt slecht en huilt veel. Ze kwam vijf weken voor de uitgerekende datum ter wereld en moest nog een tijdje in de couveuse. Zowel de bevalling als de couveusetijd waren voor Sophie heftig. Voor moeder was de vroege bevalling een schok: ze was er nog niet klaar voor en zag erg op tegen de bevalling. De bevalling zelf was zwaar, Sophie werd uiteindelijk met een vacuümpomp gehaald en moest nog een tijdje in de couveuse. Ook dit was voor de moeder heftig; zo’n plotse bevalling en dan niet meteen samen kunnen zijn.
Eenmaal thuis wordt er weinig over gepraat. Sophie is gezond en het nieuwe leven begint. Moeder heeft de heftige tijd nog niet verwerkt; ze voelt zich treurig over de bevalling en kropt haar emoties op, uit angst er anders niet te kunnen zijn voor Sophie. Dit werkt averechts. De borstvoeding verloopt niet soepel en Sophie huilt veel.
Het huilen van Sophie is een uitnodiging voor moeder om ook haar emoties de vrije loop te laten. Om stil te staan bij de moeilijke tijd en samen het verdriet te verwerken, want die behoefte hebben ze allebei. Er is maar één gesprek met deBabycoach nodig om het kwartje te laten vallen. Moeder had het idee dat er geen plaats was voor haar emoties. Sophie was toch gezond, dus waarom zou ze verdrietig zijn? Tenminste dat was wat ze hoorde van de buitenwereld en van zichzelf. Maar juist in het tonen van haar verdriet ligt de sleutel. En een dag later had moeder opeens voldoende melk en kon Sophie goed drinken.
*de namen in de verhalen zijn veranderd om de anonimiteit van de gezinnen te waarborgen.