Baby’s huilen. Hoe je hiermee omgaat verschilt van moment tot moment en is per baby en ouder anders. Vaak concentreert de discussie zich op een ‘ja’ of ‘nee’. Een sluitend antwoord op de vraag: Je baby wel/niet laten huilen?, zal er echter nooit komen.
Incidenteel een kindje even laten huilen is iets heel anders dan baby’s structureel en langdurig laten huilen. De discussie moet zich dan ook niet richten op wel/niet, maar op de vraag ‘Wat geeft deze baby aan met huilen en wat heeft de baby op dit moment van mij nodig?’ Ouders blijven zoeken naar hoe ze hun kind kunnen troosten, omdat ze weten dat hun baby iets aangeeft met huilen. En die boodschap kan velerlei zijn:
Ik ben overprikkelt en moet even uithuilen.
Ik heb honger, wil je mij voeden?
Ik voel me alleen, wil je even bij me zijn?
Mijn buikje doet pijn, hou je me even vast?
Mijn geboorte was heel spannend, zullen we dit samen uithuilen?
Ik verlang naar het moment waarop ik kan kruipen, waarom lukt het nog niet?
Ik heb vandaag veel meegemaakt en wil eventjes geen contact meer.
Ik voel jouw spanning en wil liever even een momentje zonder jou zijn.
Soms is de oorzaak van huilen verdriet of pijn, soms verlangen of frustratie vanuit ontwikkeling, soms gewoon een fysieke behoefte. En omdat huilen voor de baby een krachtig communicatie-instrument is zet hij dit regelmatig in. Het beweegt namelijk iedereen om hem heen om in actie te komen. En dat is nu juist precies de bedoeling.
Meta Kierkels werkte mee aan een artikel over wel/niet laten huilen in Wij Jonge Ouders (december 2017). Bekijk hier het artikel.
