De kleine Erin is nu 9 dagen oud. Hij is twee dagen voor de uitgerekende datum geboren. Zijn moeder wilde enorm graag thuis bevallen, maar moest op het laatste moment toch naar het ziekenhuis omdat Erin in het vruchtwater had gepoept. Erins geboorte verliep vrij soepel en vlak na de geboorte ging het met Erin prima. Bij zijn moeder liet de placenta niet los, waardoor die er onder narcose werd verwijderd. Nu, 9 dagen later, lukt het Erin nog niet op temperatuur te blijven. Hij blijft koud. Ook valt op dat Erin schrikkerig is, moeilijk inslaapt en erg licht slaapt; hij wordt van het minste geluid of beweging wakker. De moeilijkste momenten zijn de voedingsmomenten: Erin hapt nog niet zo vanzelfsprekend aan en moeder neigt naar een overstap op flesvoeding.
Wanneer deBabycoach bij Erin en zijn ouders op bezoek komt ligt Erin in de box. Hij jengelt een beetje en zijn armpjes liggen naar beneden gericht. Na een intensief gesprek met ouders komen zij tot de conclusie dat moeders verwachtingen van een ontspannen thuisbevalling, de daaropvolgende magische uren van genieten en een moeiteloze borstvoeding, niet zijn uitgekomen. De emoties die deze teleurstelling met zich meebrengen zorgen ervoor dat zij zich terugtrekt in zichzelf.
Erin reageert op de ‘koele’ houding van zijn moeder. Hij uit dit met zijn lichaam door letterlijk niet warm te worden. Erin voelt zich nog onveilig en dat laat hij zien door zich niet over te kunnen geven aan de slaap.
Ook de borstvoeding gebruikt Erin als signaal dat hem iets niet lekker zit. Borstvoeding is een ultiem proces van afstemming tussen moeder en baby. Het is letterlijk het ‘hechten’ van de baby aan de tepel van zijn moeder. Op dit moment verloopt dit hechten niet vanzelfsprekend; moeder trekt zich terug in zichzelf en Erin durft daardoor niet vol overgave aan te happen.
Dit besef is voor moeder een belangrijk moment. Moeder realiseerde zich niet dat het naar binnen gekeerd zijn voor haar zoontje betekende dat hij nog geen warm welkom voelde. Papa herkent het gevoel van zijn zoontje en vertelt dat hij ook verbinding mist als moeder een moeilijke periode door maakt. Maar hij is groot, en Erin is nog klein en kan dus nog niet zo goed begrijpen dat zijn moeder het eventjes moeilijk heeft.
Samen met moeder kijkt deBabycoach naar wat zij nodig heeft om open te staan voor Erin tijdens voeding- en verzorgingsmomenten. Het lukt haar met coaching steeds beter om met Erin te vertellen, oogcontact te maken en hem lekker te knuffelen. De draagdoek helpt zowel moeder als Erin om dicht bij elkaar te zijn. Langzaam wordt ook voeden steeds gemakkelijker. Moeder moedigt Erin tijdens de voeding aan kan soms ook lachen om hun geklungel samen. Er komt weer lichtheid en luchtigheid in die momenten. Het contact wordt steeds inniger en na zo’n 3 weken begint Erin ook makkelijker te slapen.
